Friday 5 April 2013

Orang arab yang peramah

Assalamualaikum.

Harini aku nak cerita pasal betapa friendly-nya orang Mesir yang aku pernah jumpa.

Yang ni pasal jiran aku. Pak cik ni rumah dia kat tingkat 6 (atas rumah aku), dan dia ada kedai kat bawah bangunan ni; kedai kayu buat pintu, katil, almari, sofa etc. Tiap-tiap kali terserempak dengan dia, dia mesti angkat tangan dan bagi salam pada kitorang semua. Setiap masa. Malam-malam pun, kalau dia nampak kitorang, mesti dia akan tegur dengan senyuman yang tak pernah sekali pun lekang. Even tengah bercakap dengan orang/telefon pun dia still akan tegur kitorang. Dan selalunya, dia dulu yang akan tegur kitorang. Aku pernah la jugak try nak tegur dia dulu, tapi macamana pun, dia jugak yang first tegur kitorang. Baik sangat-sangat.

Yang kedua pulak pak cik bawab (penjaga pintu) kat rumah pertama aku dulu. Pak cik ni tak sihat sangat, kaki dia dua-dua belah bengkak(edema), tapi nampak macam dah mengeras. Aku syak mungkin dia kena Elephantitis. Tapi aku tak pasti la betul ke tak, sebab tak pernah tanya sebab macamana nak tanya pun tak reti. Pak cik ni punya baik, setiap kali nampak aku dia mesti senyum dan angkat tangan lambai-lambai. Dia pernah kasi kitorang buah sebiji even time tu dia ada 2 je buah, buah tu pun ada orang kasi dia. Sama macam yang tadi, even tengah borak dengan orang pun dia akan senyum dan melambai. Sampai orang yang dia tengah borak tu pun toleh tengok siapa yang pak cik tu nampak. Orang tu terkejut.. Lepas-lepas tu, orang tu mesti perhatikan pak cik tu bila dia nampak aku, nak tengok samada pak cik tu akan lambai aku atau tak. Dan ya, pak cik tu lambai!

Selain tu, orang arab ni kadang-kadang diorang tak reti nak bezakan yang kitorang ni orang mana. Jadi kadang-kadang bila jalan-jalan tiba-tiba je ada orang jerit "ni hao, ni hao". Diorang ingat kitorang ni orang China. Sebab ada jugak orang China kat sini. Most of the time, yang jerit ni budak-budak/remaja lelaki.

Penah eh budak arab buat macam ni kat aku

Kalau dalam tram pulak, ada jugak yang nak borak-borak samada dalam bahasa inggeris atau bahasa arab. Kalau english tu best la nak borak, tapi kalau arab tu payah sikitlah. Yang menariknya, orang arab ni langsung tak putus asa nak borak even aku kadang-kadang tak faham langsung apa dia cakap.

Pernah jugak jadi bila tengah jalan nak balik rumah ada lelaki dewasa cakap "welcome to egypt". Padahal sebelum dia cakap tu takda pun any eye contact. Tiba-tiba je cakap macam tu. Dah lah dia jalan laju. dia cakap dan terus jalan macam tak ada apa yang berlaku.

Kalau pak cik taxi pulak, ada jugak yang peramah. Macam-macam dia tanya. Tak pun lepas tahu yang kita ni Malaysian, dia akan cakap 'kuala lumbur"(kuala lumpur) ataupun "Mahathir mohammad". ramai orang tua kat sini sangat kagum dengan mahathir.

Waktu pergi Mansurah haritu, time beli jubah kat pasar Siqah, aku jalan sorang sebab kawan-kawan aku dah terkehadapan sikit. Tengah-tengah aku struggle nak simpan dompet, boleh pulak mamat ni cakap "hello.. Love you too". Sengih-sengih dengan kawan-kawan dia. Sumpah gatal.

Baru-baru ni pulak baru aku perasan yang orang Arab ni pun dah pandai cakap bahasa melayu. Selain daripada 'apa kabar', 'roti', 'ikan' dan nombor-nombor, diorang pun dah pandai cakap "saya suka awak". Mula-mula tu aku tak perasan pun, sebab macam tadi, no eye contact at all! Tapi lepas tu kawan aku cakap "tak perasan ke tadi?". Aku tanya balik "perasan apa?". "Dia cakap 'saya suka awak'". oh. Siapa yang ajar dia ni memang lah macam takda benda lain je yang nak diajar.

Selain tu, baru-baru ni jugak aku baru perasan yang mamat-mamat arab ni macam hape je tiba-tiba jerit "abuya" bila kitorang lalu. Aku memang tak tahu apa makna dia awalnya. Tapi bila kawan aku cakap abuya tu maknanya orang kampung/orang ulu, aku pun geram lah. Kalau aku pandai cakap bahasa arab, dah lama dah aku balas balik kata "weh, kau ingat kau tu moden sangat ke hah? Negara kotor sana-sini". Tapi aku tak pernah lagi cakap macam tu sebab satu, aku tak reti nak cakap, dua aku tak berani. 

No comments:

Post a Comment